Klasyczne windy osobowe nie są niczym niezwykłym w blokach mieszkalnych czy budynkach użyteczności publicznej. Powszechnie stosuje się je na dworcach, lotniskach, w metrze, w szkołach, na uczelniach i w urzędach. Są w galeriach handlowych, kinach, teatrach, wszędzie tam, gdzie budynek liczy więcej niż jedno piętro i został przystosowany do osób o ograniczonej mobilności. Szczególnym miejscem zastosowania dźwigów osobowych są szpitale. Windy w nich różnią się nieco od swoich klasycznych odpowiedników.
Różnice techniczne
Przede wszystkim nie chodzi o wygląd takich dźwigów, bo ten jest zbliżony do zwykłych wind osobowych. Szpitalne modele są jedynie większe i szersze, ponieważ dostosowane są do przewożenia pacjentów na łóżkach. Zasadnicze różnice dotyczą kwestii technicznych oraz parametrów. To w głównej mierze o wiele większa szybkość jazdy, jaką cechują się takie dźwigi do szpitali jak http://www.lift.pl/dzwigi/dzwigi-osobowe Dodatkowo mogą być zaprogramowane w taki sposób, aby nie zatrzymywały się między piętrami, lecz jeździły tylko na określonej „trasie”, co sprawdza się w przypadku szybkich wind do transportu na blok operacyjny.
Pojemność wind szpitalnych
Ponieważ w szpitalach panuje duży ruch, windy wykorzystywane są nieustannie, ich projekt zakłada o wiele większą pojemność. Jednorazowo do kabiny może wejść od 8 do nawet 14 osób, a masa łączna udźwigu często oscyluje wokół 2 ton. Klasyczne windy mają zwykle od 500 do 700 kilogramów udźwigu i mieszczą od 4 do 7 osób. Dodatkowo różnią się one też szerokością drzwi, które w przypadku modeli szpitalnych są większe i otwierają się znacznie szybciej.
Dodatkowe zabezpieczenia
W dźwigach montowanych w szpitalach stosuje się niekiedy dodatkowe liny zabezpieczające. Mają one w podwójny sposób chronić windę przed ewentualną awarią w postaci zerwania liny nośnej. Także w przypadku zatrzymania się windy między piętrami mechanizm zwalniający drzwi uruchamia się najczęściej automatycznie. Pozwala to na szybką reakcję i dostrzeżenie problemu oraz umożliwia uwięzionym osobom (pacjentom) na dostęp chociażby do leków czy pomocy medycznej, zanim zostają uwolnieni.
